و اکنون در
راهیم با رسول ملک می‌آییم.
رسالة الطیر، سهروردی
یک.
برای من که به طور روزمره با نسخه‌های
خطی درگیرم، نسخه‌بردارانِ کتاب های قدیمی جایگاهی بسیار ستایش‌برانگیز دارند.
افرادی که بی‌چشم داشت یا با کم‌ترین چشم‌داشت دست به نسخه‌برداری از کتاب‌هایی
زده‌اند که گاهی اوقات خطرات سهمگین جانی نیز برایشان به همراه داشته است. این
روش، به خصوص در مواردی که توسط افرادی خارج از چارچوب اقتصادِ بارگاه‌های سلاطین،
صورت می‌گرفته است نشان از تلاشی ستودنی‌ست توسط انسانی متعهد به عصر تاریخی خود. شکل
مشابه این کار در دوران ما پروژه گوتنبرگ است: رونویسی از متن‌هایی که سی سال از
زمان مرگ مولفانشان گذاشته است؛ و بی‌گمان جای خالی آن شکل کار، در زبان فارسی
پیداست. به هرحال آنچه در این صفحه، دو-ال (Do-Library)، آغاز و پیگیری شده، یادآور پروژه‌هایی
از همان دست است و قابل تفسیر در همین چارچوب: فراهم آوردن کتابخانه‌ای آنلاین در
حال گسترشی برای فارسی‌زبانان در سر تا سر جهان که به ما و زبان فارسی کمک می‌کند
تاریخ خود را از کوچک شدن و تخت شدن نجات دهیم. بهانه‌ای مغتنم که کمک به آن می‌تواند
بخشی از ادای دین ما به زبان فارسی و سرنوشت آن باشد.
دو.
آنچه باعث شد این داستان کوتاه از قصه‌های
شیخ اشراق را برگزینم از سویی آنکه یادآورِ تمثیل غار افلاطون است و از سویی
یادآور داستان‌های حیوانات چون کلیله و دمنه و از سوی دیگر یادآورِ بورخس در
داستان‌های خیال‌گون و روایت‌های نامحتلمش.
من آن را از کتاب
The Philosophical Allegories and Mystical
Treatises
By: Wheeler M. Thackhston, Jr. Written
برداشته‌ام که توضیح نویسنده نشان می‌دهد خود
این داستان را از نسخه‌ای که سید حسین نصر در اختیارش قرار داده در این کتاب به
نقل آورده.
اما به جز این، نسخه‌ی دیگری که من دیده‌ام را جعفر
مدرس صادقی در "قصه‌های شیخ اشراق"ش که نشر مرکز آن را چاپ کرده، با نام
"قصه‌ی مرغان"، آورده.
مهر
1392
مهدی گنجوی
دریافت نسخه پی‌دی‌اف: رسالة الطیر
نوشته شهاب‌الدین یحیا
سهروردی
